بسم الله الرحمن الرحيم
گزارشي مختصر از نحوه‌ي دستگيري و بازداشتِ جمعي از اعضاي مكتب قرآن دهگلان در روزهاي اخير:
ـ بعد از برگزاري مراسم قصيده‌خواني و برنامه‌ي ويژه‌ي ماه مبارك رمضان توسط مكتب قرآن دهگلان در تاريخ ۹/۷/۸۶ كه منجر به برخورد غيراسلامي و غيرقانوني مسؤولان و مأموران حكومت با افراد برگزار كننده‌ي مجلس شد و خلاصه‌اي از آن ـ به همراه جريانات ساير شهرها ـ به استحضار رسيد؛ متأسفانه برخوردها در شهر دهگلان با دستگيري و بازداشت افراد مكتب قرآن و بازرسي منازل آنان ـ به صورتهاي مختلف ـ ادامه پيدا كرده كه گوشه‌هايي از آن را ـ از ابتدا تا كنون ـ به شرح زير بيان مي‌كنيم:
ـ در تاريخ ۱۹/۷/۸۶ تلفني توسطِ اطلاعات، افرادي براي بازجويي احضار مي‌شوند. امّا برادران مكتب، تماس تلفني را براي احضار ناكافي دانسته و از رفتن امتناع مي‌كنند بعد از چند روز از طريق آموزش و پرورش دهگلان از شش نفر افراد مكتب قرآن (شاغل) درخواست مي‌شود تا جهت رؤيت احضاريه كتبي، به اداره مراجعه كنند. هنگام مراجعه برادران مكتب قرآن متوجّه مي‌شوند كه نامه‌ي مزبور، بدون شماره و تاريخ است! لذا نامه را بي‌اعتبار دانسته و از رفتن به اطلاعات خودداري مي‌نمايند و … .
۱ـ در تاريخ ۱۲/۸/۸۶ نيروهاي اطلاعات و لباس شخصي‌ها ساعت ۱۰ صبح، «كاكه امجد كرمي» يكي از برادران مكتب قرآن را در حاليكه قصد ورود به دبيرستان محل كارش را داشت، بازداشت مي‌كنند و ساعاتي بعد مأموران با رفتن به روستاي «آلي پينك»، «كاكه فاروق محمدزاده» (يكي ديگر از برادران مكتب قرآن) را در حين خدمت در محل آموزشي خود دستگير و هر دو نفر را به دايره اطلاعات قروه منتقل مي‌كنند.
۲ـ در تاريخ ۲۰/۸/۸۶ ساعت ۳۰/۷ صبح، «كاكه حسن علم‌خواه» را هنگام رفتن به محل خدمتِ آموزشيِ خود، دستگير مي‌كنند و لحظاتي بعد از آن، با مراجعه به منزل «كاكه حسن قادرمرزي» او را نيز بازداشت و هر دو نفر را به اطلاعات قروه انتقال مي‌دهند.
۳ـ در تاريخ ۲۳/۸/۸۶ ساعت ۳۰/۷ صبح، نيروهاي اطلاعاتي با مراجعه به درب منازل دو نفر ديگر از برادران مكتب قرآني دهگلان را به نامهاي «كاكه احمد فتاحي‌نيا» و «كاكه رضا خالديان»، دستگير و روانه‌ي مراكز اطلاعاتي و انتظامي قروه مي‌كنند.
نحوه‌ي بازرسي منازل افراد دستگير شده:
ـ در تاريخ‌هاي ذكر شده بعد از دستگيري افراد مذكور، به منازل آنان هم مراجعه و با نشان دادن نامهاي مبهم و نامعلوم (از نظر محل صدور!) به افراد خانواده، با اصرار وارد منازل آنان شده و تمام وسايل خانه را ـ به اقرار خودشان براي يافتن آثار كاكه احمد ـ زير و رو مي‌كنند و بعد از ساعاتي تجسس و بازرسي، وسائل زيادي از قبيل: كُتب مختلف (بعضاً فقط بخاطر كُردي بودنِ آنها!) جزوات و نوارها و سي.دي‌هاي كاكه احمد و مكتب قرآن، دفترچه تلفن و آلبوم عكس و بعضي از قطعات كامپيوتر شخصي و … را بدون ارائه هيچگونه رسيدي مي‌برند.
ـ لازم به ذكر است اين نيروها ضمن جستجوي منازل گاهي با تهديد و گاهي هم با پند و اندرز! سعي كرده‌اند اعضاي خانواده‌ي دستگير شدگان را دچار اضطراب كرده و به زعم خود آنانرا از همراهي مكتب قرآن باز دارند و اشاره كرده‌اند كه اين مسير انحرافي و خطرناك است! و يا بدون اجازه و رضايت همسران بازداشت شدگان، مأموران مَرد ساكِ لباسها و چمدان‌هاي شخصي آنانرا مورد جستجو و بازرسي قرار داده‌اند در حاليكه اين كار مي‌بايست توسط مأموران زن صورت مي‌گرفت.
از طرف ديگر زندانيان در محل بازداشتگاه با برخوردهاي نامناسب مأموران روبرو شده‌اند مثلاً به خاطر اصرار بر بي‌گناهي خود و اعلام وفاداري به كاكه احمد و مسير او مأموران به بهانه‌ي بي‌نظمي و شيطنت! موي سر چند نفر از آنان را به زور تراشيده‌اند.
مأموران اطلاعاتي، با شبهه افكني و گمراه كردن اذهان كساني‌كه بازداشتِ اين افراد برايشان سؤال بوده (از جمله ملاقات‌كنندگان و بعضي از نگهبانان …) سعي كرده‌اند برادران متعهد و فرهنگي دلسوز را عناصري نامطلوب قلمداد كنند.
ـ جالبتر اينكه يكي از نگهبانان بي‌خبر از محتواي سي.دي‌ها و نوارهاي ضبط شده، در پاسخ به فردي، اظهار داشته اگر اينها مجرم نيستند اين همه سي.دي براي چيست؟!
در اين قضايا و نيز جريانات شهرهاي ديگر، همواره براي مسؤولان دادگستري علّت دستگيري افراد مكتب قرآن مورد سؤال بوده؛ چون قانوناً جرمي را در پرونده‌ي آنان مشاهده نكرده‌اند تا به استناد آن حكمي صادر نمايند و غالباً بخاطر دخالت نيروهاي اطلاعاتي در اين امر، آنان با ترديد و ابهام، دستوراتي را صادر كرده‌اند!
تا اين تاريخ دستگيرشدگان بدون ارتكاب جرمي، فقط بخاطر پايبندي به عقيده و باور ديني و مذهبي خود ـ بلاتكليف ـ در بازداشتگاه قروه به سر مي‌برند و تلاش خانواده‌ها براي مرخص شدنشان ادامه دارد.
در خاتمه، بارها اعلام شده كه مكتب قرآن هيچگونه فعاليت سياسي ندارد و برگزاري مجالس عمومي (قصيده‌خواني، مولودي‌خواني و برنامه‌هاي ويژه ماه مبارك رمضان و …) جزء كمترين حق و حقوقي است كه مردم اهل سنت، بايد از آن بهره‌مند باشند، لذا براي مردم سؤال است كه مأموران امنيتي و اطلاعاتي به چه دليل با برگزاركنندگان مجالس، اينگونه برخورد مي‌نمايند در حاليكه اين امر در قانون اساسي (كه مسؤولان مملكتي بر اجراي درست آن سوگند ياد كرده‌اند) آزاد اعلام شده است!شوراي مديريت مكتب قرآن
۸۶/۸/۲۷
