بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
بیانیّه ۳
] ثُمَّ أَوۡرَثۡنَا ٱلۡكِتَٰبَ ٱلَّذِينَ ٱصۡطَفَيۡنَا مِنۡ عِبَادِنَاۖ فَمِنۡهُمۡ ظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ وَمِنۡهُم مُّقۡتَصِدٞ وَمِنۡهُمۡ سَابِقُۢ بِٱلۡخَيۡرَٰتِ بِإِذۡنِ ٱللَّهِۚ ذَٰلِكَ
هُوَ ٱلۡفَضۡلُ ٱلۡكَبِيرُ[۱][
«اگر خدا براي جامعهاي طبق وعده، « سابق بالخيرات » بفرستد، روش ايجاد تحوّل پرورشي
وآموزشي را بايد به تناسب اقتضاي احوال جامعه از قرآن استنباط كند؛ و به تناسب آن،
آيه ها را القاء نمايد، مانند اين كه قرآن در همان زمان براي تحوّل همان جامعه،
نازل میشود، با تدريج لازم ». « یادداشتهای كاكه احمد مفتي زاده »
طبق سنّت الهي كه براي احياي دين خود، «سابق بالخيرات» ي را براي هدايت انسانها میفرستد، اينبار در كردستان،
بزرگ مردي قيام نمود كه با اجراي حكم « فَٱسۡتَقِمۡ »[2] لحظهاي دفاع از دين خدا وبندگانش را رها نكرد و خود مصداق
بارز تعريف انسان انقلابي در نظر دين بود :
