نامه ی دوازده

بسم الله الرّحمن الرّحيم

برادران و خواهران عزيزم! سلام عليكم.

قبلاً درباره­ ي «بيشتر بودن كارم از توانم» توضيحاتي داده ­ا م، كه كافي است. پس از بيرون آمدنم از زندان، كارها تدريجاً بيشتر هم مي­شوند. لذا براي سبكتر شدن تكاليف سنگينِ «هيأت إفتاء و قضا» و «شوراي مديريّت»، دفتري ترتيب دادم تا: زحمت اموري را كه ارتباط بيشتر با خود من دارند، از اين به بعد، به عهده گيرد. در بين مسائل خصوصيِ اشخاص، كه شفاهي يا كتبي با من مطرح مي­شوند، بسياري، چنان­ند كه: اگر با ترتيب كلّي مورد بحث نامه­ هاي پيشين، طرح گردند، بدون احتياج به اينجانب، جواب لازم و كافي به صاحبان آن مسائل داده مي­شود؛ امّا آن اشخاص، فردي معيّن را نمي­شناسند كه با اعتماد، مسائل محرمانه­ شان را برايش توضيح دهند. براي حلّ اين مشكل، كاكه سعدي قريشي را معرفي مي­كنم كه اطمينان دارم: رازداري است قابل اعتماد كه در امانت، خيانت نمي‌كند. لطفاً به همه­ ي خواهران و برادراني كه كاري شخصي و محرمانه براي گفتن به من دارند، برسانيد كه: به منظور كمك به اين برادرشان، قبلاً مطالبشان را با وي در ميان بگذارند كه از طرق ديگر براي دادن جوابِ مفيد، اقدام كند؛ و اگر تشخيص داد كه: مسأله­اي، جز با همفكري من، حلّ نمي­شود، آنگاه آن را به من برساند. پروردگار توانا، همه­ مان را، به بهترين راه هاي خدمت به بندگانش هدايت فرمايد.

 

 

برادرتان: احمد ـ ۵/۱۰/۷۱

 

 

 

دیدگاهتان را بنویسید