آیا پيروي از اصل نظارت – حتي از طرف رهبر حرکت – اگر خلاف قرآن و سنت باشد جايز است؟
همانگونه كه در قرآن آمده: اطيعوالله . . . و هيچ اسمي از نظارت نيامده؟
کاکه احمد این معمار تجدید بنای اسلام در این عصر، ضمن احیای اصول و استراتژی حرکت دینی، شیوهي اجرايی و عملی آن را نیز تبیین و شخصاً در اجرای آن مراقبت و نظارت نمودند.
رهبری در اسلام سه مرحله دارد:
- قم فانذر
- و شاورهم فی الامر
- امرهم شوری بینهم
و میدانید اطاعت ایمانی محض فقط برای خدا و رسول خدا و اولی الامر است. الزامات و اطاعت از شیوههای اجرایی و عملی برای تبیین آن سه اصل از اختیارات رهبر و بعضاً موقت و نسبی است. مساله «نظارت» از این شیوهها و اختیارات است، امری است موقت و منحصر به فرد خاص، در دایرهي مسئولیت رهبری یعنی شوری است؛ ربطی به پیروان مکتب قرآن ندارد؛ شیوهای عملی است، بعد از فوت رهبر، حق شوری است و شوری میتواند آن را اعمال کند و یا نکند و یا شیوهای دیگر اتخاذ کند؛ نقش پیروان در پذیرش یکسان است.
